Μοίρα...

Άσχημα παιχνίδια παίζει η ζωή... Δεν ήταν γραφτό να Σε Δω... 
"Αυτός", θέλησε να συνεχίσω, να ζω με την αμφιβολία... 

Δεν θέλησε... Ούτε να μου δώσει την τυχόν χαρά, αλλά ούτε και πιθανόν να με πληγώσει... 

Ήσουνα εδώ... Το ξέρω... Μην προσπαθήσεις να μου πεις όχι... 

Έφυγες λίγο πριν έρθω εγώ... Ήξερες ότι θάρθω... Το ξέρω ότι το ήξερες... 
Όμως Έφυγες... Εσύ ξέρεις το Γιατί... 
Μα και που Έφυγες... πάλι εδώ Ήσουνα...

Η Μορφή Σου γέμιζε το χώρο... Όλη την ώρα Εσένα είχα μπροστά μου... 
Το βλέμμα μου ήταν απλανές... Σε είχα μπροστά μου συνέχεια...

Σε φανταζόμουνα... Με τα Μάτια Σου γεμάτα λάμψη... 
Και το Γέλιο Σου... να πλυμμηρίζει την ατμόσφαιρα...

Όμως δεν ήτανε γραφτό να Σε Δω... 

Να βρεθούμε, έστω για λίγο, κάπου διαφορετικά... Έστω, λίγο πιο ξένιαστα...
Δεν ήθελα πολλά... Μόνο να Σε Δω... Μόνο να Σε βλέπω... 
Δεν τολμώ... να ζητήσω κάτι άλλο... Μόνο να Σε βλέπω... Να Λάμπεις...

Δεν ήταν γραφτό... 
Η μοίρα, έπαιξε για άλλη μιά φορά, το δικό της παιχνίδι...

Δεν θέλησε...

Δεν πειράζει... Ίσως μιάν άλλη φορά... Ίσως ποτέ...

Όμως Εσύ... Θα Είσαι Πάντα Εδώ...

Δεμένη στην καρδιά μου...

Ριζωμένη βαθιά μες στην ψυχή μου...

Γιατί... Αν δεν το ξέρεις... Εσύ... Είσαι η ίδια μου Η Ζωή...