Υπάρχουν στιγμές...
Που είσαι, ή νιώθεις τελείως μόνος...
Υπάρχουν στιγμές..
Που είσαι χαμένος... Σε κάτι, απρόσμενα δυσάρεστο...
Σε κάτι, που έγινε ξαφνικά χωρίς να το περιμένεις...
Σε κάτι, που θα σου σημαδέψει, από δω και πέρα την υπόλοιπη ζωή σου...
Υπάρχουν στιγμές...
Που προσπαθείς να ισορροπήσεις... Ανάμεσα στο πουθενά και στο τίποτα... Ανάμεσα στο μηδέν και στο χάος...
Μέσα σε σκέψεις αλλόκοτες και σε χίλια δυο "ΓΙΑΤΙ"...
Υπάρχουν στιγμές...
Που πνίγεσαι... σε τρελά ερωτήματα και χιλιάδες "ΑΝ"'...
Υπάρχουν στιγμές...
Που αναρωτιέσαι... Πως την "πάτησα" έτσι...;
Οι Ερινύες σε τυλίγουν, σαν φίδια έτοιμα να σε πνίξουν...
Περιμένεις από κάπου να δεις φως... Από κάπου να πιαστείς...
Αναζητάς λίγη ζωή... Μιά κουβέντα, από κάποιον...
Εσύ πια δεν έχεις τίποτα... αλλά πρέπει ν' αντιμετωπίσεις την αλήθεια...
Να δεις τα γεγονότα όπως είναι... Να ζήσεις την πραγματικότητα... και να βρεις και τις λύσεις...
Πως όμως θα το κάνεις αυτό, όταν είσαι χαμένος και πνιγμένος, σ' όλα αυτά τα "ΓΙΑΤΙ" και τα "ΑΝ";
Όταν, από κει που περιμένεις βοήθεια, όχι μόνο δεν την έχεις, αλλά συναντάς και την αδιαφορία;
Που είναι οι δικοί σου άνθρωποι;
Που είναι όλοι αυτοί που βοηθούσες τόσο καιρό;
Γιατί χάθηκαν; Που πήγαν όλοι;
Υπάρχουν στιγμές...
Που λες, ΤΕΛΟΣ... Αυτό είναι... Μέχρι εδώ...
Θα προσπαθήσω, όσο μπορώ κι όσα πάνε κι όσα έρθουν...
Αλλά πάλι, δεν έχεις το κουράγιο να το κάνεις...
Δεν βρίσκεις τη δύναμη να προχωρήσεις...
Σ' ευχαριστώ, που μου τις χάρισες απλόχερα και χωρίς Καμιά, Μα Καμιά Ιδιοτέλεια....
Ένα χρόνο μετά... κι Εσύ έχεις φύγει... Άραγε τις θυμάσαι...
Που είσαι, ή νιώθεις τελείως μόνος...
Υπάρχουν στιγμές..
Που είσαι χαμένος... Σε κάτι, απρόσμενα δυσάρεστο...
Σε κάτι, που έγινε ξαφνικά χωρίς να το περιμένεις...
Σε κάτι, που θα σου σημαδέψει, από δω και πέρα την υπόλοιπη ζωή σου...
Υπάρχουν στιγμές...
Που προσπαθείς να ισορροπήσεις... Ανάμεσα στο πουθενά και στο τίποτα... Ανάμεσα στο μηδέν και στο χάος...
Μέσα σε σκέψεις αλλόκοτες και σε χίλια δυο "ΓΙΑΤΙ"...
Υπάρχουν στιγμές...
Που πνίγεσαι... σε τρελά ερωτήματα και χιλιάδες "ΑΝ"'...
Υπάρχουν στιγμές...
Που αναρωτιέσαι... Πως την "πάτησα" έτσι...;
Οι Ερινύες σε τυλίγουν, σαν φίδια έτοιμα να σε πνίξουν...
Περιμένεις από κάπου να δεις φως... Από κάπου να πιαστείς...
Αναζητάς λίγη ζωή... Μιά κουβέντα, από κάποιον...
Εσύ πια δεν έχεις τίποτα... αλλά πρέπει ν' αντιμετωπίσεις την αλήθεια...
Να δεις τα γεγονότα όπως είναι... Να ζήσεις την πραγματικότητα... και να βρεις και τις λύσεις...
Πως όμως θα το κάνεις αυτό, όταν είσαι χαμένος και πνιγμένος, σ' όλα αυτά τα "ΓΙΑΤΙ" και τα "ΑΝ";
Όταν, από κει που περιμένεις βοήθεια, όχι μόνο δεν την έχεις, αλλά συναντάς και την αδιαφορία;
Που είναι οι δικοί σου άνθρωποι;
Που είναι όλοι αυτοί που βοηθούσες τόσο καιρό;
Γιατί χάθηκαν; Που πήγαν όλοι;
Υπάρχουν στιγμές...
Που λες, ΤΕΛΟΣ... Αυτό είναι... Μέχρι εδώ...
Θα προσπαθήσω, όσο μπορώ κι όσα πάνε κι όσα έρθουν...
Αλλά πάλι, δεν έχεις το κουράγιο να το κάνεις...
Δεν βρίσκεις τη δύναμη να προχωρήσεις...
Και Τότε Να !!!
Υπάρχουν Στιγμές...
Από κει που δεν το περιμένεις, σου 'ρχεται η Ελπίδα...
Απρόσμενα, σου 'ρχεται η Ζωή, όπως απρόσμενα σου ήρθε και η καταστροφή...
Όλα... μέσα από ένα τηλεφώνημα...
Όλα... μέσα από τα λόγια, που σου λέει ένας Άνθρωπος, που δεν περίμενες...
Φωνάζει, ή μάλλον ουρλιάζει και κλαίει από χαρά, που είσαι Ελεύθερος...
Θέλει να σε δει, το γρηγορότερο κοντά της...
Κι Εσύ, ενώ εξακολουθείς να είσαι χαμένος μέσα στα "ΓΙΑΤΙ" και στα "ΑΝ", κλαις μαζί της...
Κλαις όμως, γιατί βλέπεις ότι, δεν είσαι πια μόνος...
Κλαις, γιατί βλέπεις ότι, κάποιος αγωνιά για σένα...
Υπάρχουν Στιγμές...
Που έχουν όλα τα χρώματα
του Ουράνιου Τόξου...
Μέσα Σε Επτά Σου Λέξεις...
...όσα και τα χρώματά του...
Σ' ευχαριστώ, που μου τις χάρισες απλόχερα και χωρίς Καμιά, Μα Καμιά Ιδιοτέλεια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου