Βράδυ Σαββάτου

Γιατί ξανά τα ίδια; Έχουν περάσει πάνω από 15 χρόνια, από τότε που ήμουνα πάλι έτσι... Τι στην ευχή μου συμβαίνει και... ξανάγινα πάλι λιώμα; Γιατί πάλι άρχισε να μ' επηρεάζει η κακοήθεια, η διπροσωπία και η πουστιά που κυριαρχεί στην κοινωνία; 

 Νιώθω πολύ αδύναμος... πολύ ευάλωτος... Με το ζόρι κρατιέμαι για... να μην κάνω καμιά τρέλλα... Τι τρέλλα; Δεν ξέρω... Οποιαδήποτε....Ξανά πήρα τους δρόμους... Δύο τα ξημερώματα... Βράδυ Σαββάτου...  

Παραλιακή... Δεν ξέρω που θα σταματήσω... Καβούρι... Λαγονήσι... Σούνιο... Παραλιακή... Δεξιά λωρίδα... χαμηλή ταχύτητα... η μουσική στο τέρμα... και χίλιες μύριες σκέψεις στο μυαλό μου... Γύρω μου τρέχουν σαν τρελλοί... Πάνε να διασκεδάσουν... με πρόσωπα Κρύα κι Απρόσωπα.... Αδιάφορους, Παγερούς και Χαμένους τους βλέπεις...  

Κι εγώ; Εγώ χαμένος στις σκέψεις μου και τ' αδιέξοδα... Ξανά... όπως τότε... 15 με 20 χρόνια πριν... Μικρά τα διαλείματα της ευτυχίας... Ξανά οι ίδιες καταστάσεις... ΠΟΝΟΣ... ΠΙΚΡΑ... ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ κι ένα περίεργο πνίξιμο... Έκλεισα την μουσική... Σκέφτομαι... μόνο σκέφτομαι... χωρίς να μπορώ να καταλήξω κάπου... Σταμάτησα στο Λαγονήσι... εκεί στην άκρη της θάλασσας... Είναι μαύρη... σαν την ψυχή μου... αλλά η θάλασσα με ηρεμεί... Πάντα με ηρεμούσε όπως κι αν ήταν...  

Στο μυαλό μου έρχεται ΕΚΕΙΝΗ... ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑΡΘΕΙ... ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ... ΤΗΣ ΜΙΛΑΩ ΚΙ ΑΣ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ Μ' ΑΚΟΥΕΙ... ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ... ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΒΡΙΣΚΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΛΑΙΨΩ... ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ... 

Ξημερώνει... Βλέπω πιο καθαρά τη θάλασσα... Είναι γκρίζα κι αγριεμένη... Ας το ΠΑΛΑΙΨΩ μία φορά ακόμη... Για Μένα... Για ΚΕΙΝΗ... Με θέλει Δυνατό... ΚΑΛΗΜΕΡΑ... ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΡΑ... ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ... 

 "ΚΑΠΟΥ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΗ"